Οι αριθμοί του λεμφώματος
#3
#6
Το λέμφωμα αναπτύσσεται όταν τα γονίδιά σας υφίστανται αλλαγές ως αποτέλεσμα βλάβης ή μεταλλάξεων, με αποτέλεσμα τα λεμφοκύτταρα που καταπολεμούν τη νόσο σας να αναπτυχθούν ανώμαλα και να γίνουν καρκινικά. Τα γονίδιά μας παρέχουν τις οδηγίες για το πώς ένα λεμφοκύτταρο πρέπει να δημιουργείται, να αναπτύσσεται, να συμπεριφέρεται και πότε πρέπει να πεθάνει.
Ως αποτέλεσμα των γενετικών αλλαγών, τα λεμφοκύτταρα αρχίζουν να κάνουν το λάθος, επειδή δεν λαμβάνουν πλέον τις σωστές οδηγίες από τα γονίδιά σας. Αντί να αναπτύσσονται με ομαλό τρόπο την κατάλληλη στιγμή, απλώς συνεχίζουν να δημιουργούν όλο και περισσότερα κατεστραμμένα κύτταρα με μεταλλαγμένα γονίδια.
Δεν ξέρουμε γιατί συμβαίνει αυτό. Δεν υπάρχει σαφής αιτία του λεμφώματος και δεν υπάρχει τρόπος να πούμε ποιος θα το πάρει και ποιος όχι.
Ωστόσο, έχουν εντοπιστεί ορισμένοι παράγοντες κινδύνου και αυτοί είναι πράγματα που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης λεμφώματος, αλλά δεν είναι απαραίτητα αιτία για αυτό.
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ ενός παράγοντα κινδύνου και μιας αιτίας;
A παράγοντας κινδύνου είναι κάτι που αυξάνει τις πιθανότητές σας να πάθετε λέμφωμα, αλλά δεν σημαίνει ότι θα πάθετε λέμφωμα.
Σκεφτείτε το λαχείο. Εάν αγοράσετε περισσότερα εισιτήρια από κάποιον άλλο, έχετε περισσότερες πιθανότητες να κερδίσετε. Αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα κερδίσετε και, το άτομο με λιγότερα εισιτήρια είναι λιγότερο πιθανό, αλλά μπορεί να κερδίσει.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους παράγοντες κινδύνου. Εάν έχετε έναν παράγοντα κινδύνου έχετε υψηλότερο ευκαιρία να πάθετε λέμφωμα από κάποιον χωρίς τον παράγοντα κινδύνου, αλλά δεν σημαίνει ότι θα το πάθετε. Και, μόνο και μόνο επειδή κάποιος δεν έχει τον παράγοντα κινδύνου, δεν σημαίνει ότι δεν θα εμφανίσει ούτε λέμφωμα.
Άρα ο παράγοντας κινδύνου μοιάζει με τυχερό παιχνίδι.
Ενώ αν κάτι αίτια μια ασθένεια, ξέρουμε ότι αν συμβεί αυτό, θα ακολουθήσει η ασθένεια και, αν δεν συμβεί αυτό, δεν θα υπάρξει ασθένεια.
Μπορείτε να σκεφτείτε μια αιτία όπως το μαγείρεμα ενός αυγού. Ξέρουμε ότι αν ανοίξετε το αυγό, το βάζετε στο τηγάνι και δυναμώνετε τη φωτιά που θα ψηθεί. Αν όμως το σπάσετε, το βάλετε στο τηγάνι αλλά μην ανάψετε τη φωτιά, το αυγό θα κάτσει εκεί και δεν θα ψηθεί ποτέ.
Είναι η θερμότητα που προκαλεί το μαγείρεμα του αυγού. Δεν είναι παράγοντας κινδύνου, γιατί κάθε φορά που δυναμώνετε τη φωτιά σε αυτήν την κατάσταση, το αυγό θα ψήνεται και κάθε φορά που δεν υπάρχει θερμότητα, το αυγό δεν θα ψηθεί.
Dr Mary Ann Anderson – Αιματολόγος από
Ο Peter MacCallum Cancer Center & Royal Melbourne Hospital μιλάει για το γιατί αναπτύσσεται το λέμφωμα.
Ποιοι είναι οι γνωστοί παράγοντες κινδύνου;
Παρακάτω θα βρείτε παράγοντες κινδύνου που είναι γνωστό ότι αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης λεμφώματος ή ΧΛΛ. Ωστόσο, δεν σχετίζονται όλοι οι παράγοντες κινδύνου για όλους τους υποτύπους λεμφώματος. Όπου υπάρχει ένας συγκεκριμένος υποτύπος που σχετίζεται με τους παράγοντες κινδύνου, προσθέσαμε τον υποτύπο. Εάν δεν αναφέρεται κανένας υποτύπος, τότε ο παράγοντας κινδύνου είναι ένας γενικός παράγοντας κινδύνου που μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για οποιονδήποτε από τους υποτύπους.
Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερα για τον υποτύπο σας, μπορείτε να κάνετε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο. Διαφορετικά, κάντε κλικ στο βέλος δίπλα στους παρακάτω παράγοντες κινδύνου για να μάθετε περισσότερα.
Όπως μπορείτε να δείτε από το banner στο επάνω μέρος της σελίδας, το λέμφωμα είναι ο πιο συχνός καρκίνος σε εφήβους και νεαρούς ενήλικες ηλικίας μεταξύ 15-29 ετών. Το λέμφωμα Hodgkin είναι πιο κοινό σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα, αλλά μπορεί επίσης να εμφανίσουν λέμφωμα μη Hodgkin. Το λέμφωμα είναι επίσης ο 3ος πιο συχνός καρκίνος σε παιδιά κάτω των 15 ετών.
Ωστόσο, ο κίνδυνος εμφάνισης λεμφώματος αυξάνεται με την ηλικία. Τα περισσότερα άτομα με λέμφωμα ή ΧΛΛ είναι 60 ετών και άνω.
Το λέμφωμα δεν κληρονομείται από τους γονείς σας, αλλά, εάν έχετε ένα μέλος της οικογένειας με λέμφωμα ή ΧΛΛ, μπορεί να έχετε επίσης αυξημένο κίνδυνο να το αναπτύξετε.
Αυτό δεν οφείλεται σε μια οικογενειακή ασθένεια, αλλά μπορεί να οφείλεται στο ότι οι οικογένειες μπορεί να εκτεθούν σε διάφορους τύπους παραγόντων κινδύνου – όπως χημικές ουσίες ή λοιμώξεις. ή διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος που μπορεί να εμφανίζονται σε οικογένειες.
Το ανοσοποιητικό μας σύστημα μας προστατεύει από λοιμώξεις και ασθένειες και επίσης βοηθά στην επιδιόρθωση και καταστροφή κατεστραμμένων ή καρκινικών κυττάρων. Εάν έχετε ήδη επισκεφτεί την ιστοσελίδα μας στο Κατανοώντας το λεμφικό και το ανοσοποιητικό σας σύστημα, μπορείτε να το δείτε κάνοντας κλικ εδώ.
Εάν έχετε κατασταλμένο ανοσοποιητικό σύστημα – που σημαίνει ότι δεν λειτουργεί όσο καλά θα έπρεπε, μπορεί να διατρέχετε αυξημένο κίνδυνο λοιμώξεων και να αναπτύξετε λέμφωμα.
Πράγματα που μπορούν να καταστείλουν το ανοσοποιητικό σας σύστημα περιλαμβάνουν τα ακόλουθα.
Ανοσοκατασταλτικά φάρμακα και θεραπείες
Εάν παίρνετε φάρμακα για την καταστολή του ανοσοποιητικού σας συστήματος, μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο να αναπτύξετε λέμφωμα και άλλους καρκίνους. Παραδείγματα αυτών μπορεί να περιλαμβάνουν φάρμακα που λαμβάνονται για αυτοάνοσα νοσήματα ή μετά από μεταμόσχευση οργάνου ή αλλογενής μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων. Τα λεμφώματα που αναπτύσσονται μετά από μεταμόσχευση ονομάζονται «Μεταμεταμοσχευτική Λεμφοϋπερπλαστική Διαταραχή (PTLD)».
Η χημειοθεραπεία και άλλες αντικαρκινικές θεραπείες όπως η ακτινοθεραπεία και ορισμένα μονοκλωνικά αντισώματα μπορούν επίσης να καταστείλουν το ανοσοποιητικό σας σύστημα.
Πάντα να μιλάτε με το γιατρό σας για τυχόν κινδύνους που μπορεί να προκληθούν από τα φάρμακά σας και άλλες θεραπείες.
Διαταραχές ανοσοανεπάρκειας
Οι διαταραχές ανοσοανεπάρκειας είναι διαταραχές του ανοσοποιητικού σας συστήματος. Οι άνθρωποι μπορούν να γεννηθούν με αυτές τις διαταραχές ή να τις αποκτήσουν αργότερα στη ζωή τους.
Οι πρωτογενείς διαταραχές του ανοσοποιητικού είναι αυτές με τις οποίες γεννιέστε και μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Συγγενής Χ-συνδεδεμένη ανοσοανεπάρκεια
- Τηλαγγειεκτασία Αταξία
- Σύνδρομο Wiskott-Aldrich.
Οι διαταραχές δευτερογενούς ανοσοανεπάρκειας είναι καταστάσεις που «αποκτούμε» κατά τη διάρκεια της ζωής μας ή που συμβαίνουν ως αποτέλεσμα άλλης αιτίας – όπως όταν η χημειοθεραπεία προκαλεί ουδετεροπενία που οδηγεί σε ανοσολογική ανεπάρκεια. Το σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας (AIDS) είναι ένας άλλος τύπος δευτερογενούς διαταραχής ανοσοανεπάρκειας, που προκαλείται συχνότερα από τον ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV).
Αυτοάνοσες διαταραχές
Οι αυτοάνοσες διαταραχές είναι καταστάσεις όπου το δικό σας ανοσοποιητικό σύστημα αρχίζει να επιτίθεται στα υγιή κύτταρα σας. Υπάρχουν πολλοί διαφορετικοί τύποι αυτοάνοσων διαταραχών και ορισμένοι έχουν αναγνωριστεί ότι αυξάνουν τον κίνδυνο ορισμένων υποτύπων λεμφώματος, όπως:
- Σύνδρομο Sjogren – αυξανόμενος κίνδυνος λεμφώματα σπλήνας και MALT οριακής ζώνης.
- Θυρεοειδίτιδα Hashimoto – αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης Λέμφωμα οριακής ζώνης MALT.
- κοιλιοκάκη – αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης λεμφώματος Τ-κυττάρου που σχετίζεται με την εντεροπάθεια (EATL), το οποίο είναι υποτύπος Περιφερικό λέμφωμα Τ-κυττάρων (PTCL)
- Ρευματοειδής αρθρίτιδα – αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης σπληνικό λέμφωμα οριακής ζώνης και Διάχυτο μεγάλο λέμφωμα Β-κυττάρων.
Ορισμένες λοιμώξεις μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης λεμφώματος. Συχνά αυτές οι λοιμώξεις είναι λοιμώξεις που λαμβάνουμε στην παιδική ηλικία και πολλές είναι αναπόφευκτες. Ενώ αυτές οι λοιμώξεις μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης λεμφώματος αργότερα στη ζωή, πολλοί άνθρωποι που είχαν αυτές τις λοιμώξεις δεν αναπτύσσουν λέμφωμα και άτομα που δεν είχαν ποτέ αυτές τις λοιμώξεις μπορεί να εμφανίσουν λέμφωμα.
Ιός Epstein-Barr (EBV)
Το EBV έχει αναγνωριστεί ως παράγοντας κινδύνου για αρκετούς διαφορετικούς υποτύπους λεμφώματος. Είναι ένας τύπος ιού του έρπητα που μπορεί να αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας των Β-κυττάρων μας. Ο EBV είναι ο ιός που προκαλεί αδενικό πυρετό, ο οποίος μερικές φορές ονομάζεται επίσης «ασθένεια του φιλιού» επειδή μπορεί να περάσει μέσω του σάλιου. Μερικές φορές είναι επίσης γνωστή ως μονοπυρήνωση ή "μονο". Μερικοί υποτύποι λεμφώματος που σχετίζονται με EBV περιλαμβάνουν:
- Λέμφωμα Burkitt
- Διάχυτο λέμφωμα μεγάλων κυττάρων Β
- Hodgkin λεμφώματος
- Λεμφώματα Τ-κυττάρων
- Λεμφοϋπερπλαστική διαταραχή μετά τη μεταμόσχευση μετά από ένα αλλογενής μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων.
Helicobacter Pylori (H. Pylori)
Το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού είναι μια λοίμωξη που προκαλεί έλκος στομάχου και αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης Λέμφωμα οριακής ζώνης MALT στομάχου.
Campylobacter jejuni & Borrelia burgdorferi
Το Campylobacter jejuni είναι ένα βακτήριο που συχνά προκαλεί τροφική δηλητηρίαση με πιο κοινά συμπτώματα τον πυρετό και τη διάρροια. Το Borrelia burgdorferi είναι μια βακτηριακή λοίμωξη που προκαλεί τη νόσο του Lyme.
Και οι δύο αυτές βακτηριακές λοιμώξεις μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης Λέμφωμα οριακής ζώνης MALT.
Τύποι 1 και 2 του ανθρώπινου Τ-λεμφοτροπικού ιού
Αυτός ο ιός είναι σπάνιος στην Αυστραλία και πιο κοινός στη νότια Ιαπωνία και την Καραϊβική, ωστόσο, εξακολουθεί να βρίσκεται σε ορισμένες περιοχές της Αυστραλίας. Μεταδίδεται μέσω της σεξουαλικής επαφής χωρίς προστασία με ένα άτομο με τον ιό, μολυσμένο αίμα ή βελόνες και μέσω του μητρικού γάλακτος. Ο ανθρώπινος Τ-λεμφοτροπικός ιός μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο ανάπτυξης ενός υποτύπου λεμφώματος που ονομάζεται Λευχαιμία/Λέμφωμα Τ-κυττάρων ενηλίκων.
Ο ιός της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV)
Ο HIV είναι ο ιός που μπορεί να προκαλέσει Σύνδρομο Επίκτητης Ανοσοανεπάρκειας (AIDS). Μεταδίδεται μέσω της σεξουαλικής επαφής χωρίς προστασία με κάποιον με τον ιό, μολυσμένο αίμα και βελόνες και μερικές φορές από τη μητέρα στο παιδί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, του τοκετού ή του θηλασμού. Η ύπαρξη HIV μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο για λεμφώματα Hodgkin και Non-Hodgkin. Τα λεμφώματα που σχετίζονται με τον HIV ή το AIDS είναι επιθετικά με τα πιο κοινά λεμφώματα που σχετίζονται με το AIDS να είναι Διάχυτο μεγάλο λέμφωμα Β-κυττάρων και Λέμφωμα Burkitt, αν και μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο Κύριο λέμφωμα κεντρικού νευρικού συστήματος και πρωτοπαθές λέμφωμα έκχυσης.
Ανθρώπινος Έρπης Ιός-8 (HHV8) – ονομάζεται επίσης ερπητοϊός του σαρκώματος Kaposi (KSHV)
Ο HHV8 ονομάζεται επίσης ερπητοϊός του σαρκώματος Kaposi επειδή μπορεί να προκαλέσει το σάρκωμα Kaposi, το οποίο είναι ένας σπάνιος καρκίνος του αίματος και των λεμφικών αγγείων. Ωστόσο, έχει επίσης αναγνωριστεί ως παράγοντας κινδύνου για την ανάπτυξη ενός πολύ σπάνιου υποτύπου λεμφώματος που ονομάζεται Πρωτοπαθές λέμφωμα έκχυσης.
Ιός ηπατίτιδας C (HCV)
Ο HCV είναι μια λοίμωξη που προκαλεί φλεγμονή στο συκώτι σας. Μπορεί επίσης να προκαλέσει μια κατάσταση που ονομάζεται κρυοσφαιριναιμία που μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτη ανάπτυξη κυττάρων – αλλά δεν είναι καρκινική. Ωστόσο, μπορεί να αλλάξει με την πάροδο του χρόνου και να γίνει καρκινικό, αυξάνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης Β-κύτταρα μη-Hodgkin λεμφώματα.
Η έκθεση σε ορισμένες χημικές ουσίες έχει αναγνωριστεί ως παράγοντας κινδύνου τόσο για το λέμφωμα Hodgkin όσο και για διαφορετικούς τύπους λεμφωμάτων μη Hodgkin. Ο κίνδυνος σας αυξάνεται εάν χρησιμοποιείτε ή κατασκευάζετε αυτά τα προϊόντα.
Μπορεί να έχετε αυξημένο κίνδυνο να αναπτύξετε λέμφωμα εάν εργάζεστε σε περιοχές που χρησιμοποιούν ή κατασκευάζουν προϊόντα όπως:
- φυτοφάρμακα
- ζιζανιοκτόνα
- μυκητοκτόνα
- μολυσματικών οργανισμών
- διαλύτες
- χρώματα
- καύσιμα
- ελαιογραφίες
- σκόνη
- ΒΑΦΕΣ ΜΑΛΛΙΩΝ.
Εάν εργάζεστε σε αυτούς τους τομείς, είναι πολύ σημαντικό να χρησιμοποιείτε τον συνιστώμενο εξοπλισμό ατομικής προστασίας για τον κλάδο και το προϊόν σας.
Ορισμένες έρευνες έχουν δείξει ότι οι αγρότες, οι ξυλουργοί, οι επιθεωρητές κρέατος και οι κτηνίατροι μπορεί να έχουν αυξημένο κίνδυνο, ωστόσο απαιτείται περισσότερη έρευνα για να επιβεβαιωθεί αυτό.
Αναπλαστικό μεγαλοκυτταρικό λέμφωμα που σχετίζεται με εμφύτευμα μαστού
Τα εμφυτεύματα στήθους έχουν αναγνωριστεί ως παράγοντας κινδύνου για έναν βραδέως αναπτυσσόμενο (άτονο) υποτύπο Τ-κυτταρικού λεμφώματος μη Hodgkin που ονομάζεται αναπλαστικό λέμφωμα μεγάλων κυττάρων (ALCL). Είναι πιο συνηθισμένο όπου έχουν χρησιμοποιηθεί εμφυτεύματα με υφή παρά λεία εμφυτεύματα.
Αν και αυτός ο καρκίνος ξεκινά στο μαστό, δεν είναι τύπος καρκίνου του μαστού. Θεωρείται ότι προκαλείται από θύλακες υγρού, μόλυνση ή φλεγμονή που συσσωρεύονται γύρω από το εμφύτευμα που με την πάροδο του χρόνου μπορεί να μετατραπεί σε ALCL. Εάν έχετε ALCL που σχετίζεται με εμφύτευμα στήθους, ο γιατρός σας θα σας συστήσει να υποβληθείτε σε εγχείρηση για να αφαιρέσετε το εμφύτευμα και τυχόν υγρό ή λοίμωξη που βρεθεί. Αυτή μπορεί να είναι η μόνη θεραπεία που χρειάζεστε, ωστόσο εάν έχει εξαπλωθεί σε άλλα μέρη του σώματός σας, θα σας προτείνονται και άλλες θεραπείες. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα σχετικά με αυτό κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο.
Θεραπεία του καρκίνου
Δυστυχώς, πολλές από τις θεραπείες που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του καρκίνου μπορούν επίσης να προκαλέσουν δευτερογενείς καρκίνους. Αυτοί οι καρκίνοι δεν είναι ίδιοι με τον πρώτο καρκίνο και δεν θεωρούνται υποτροπή. Ο κίνδυνος ανάπτυξης ενός δεύτερου καρκίνου όπως το λέμφωμα παραμένει για πολλά χρόνια μετά τη θεραπεία σας.
Θεραπείες όπως η χημειοθεραπεία, η ακτινοθεραπεία και άλλες θεραπείες που καταστέλλουν το ανοσοποιητικό σας σύστημα ή βλάπτουν τα λεμφοκύτταρά σας αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης λεμφώματος.
Εάν κάνετε θεραπεία για οποιοδήποτε τύπο καρκίνου, συμπεριλαμβανομένου του λεμφώματος, ρωτήστε το γιατρό σας σχετικά με τον κίνδυνο δευτερογενών καρκίνων.
Μονοκλωνική λεμφοκυττάρωση Β
Η μονοκλωνική λεμφοκυττάρωση Β-λεμφοκυττάρων (MBL) είναι μια μη καρκινική κατάσταση που προκαλεί αυξημένο αριθμό μη φυσιολογικών λεμφοκυττάρων Β στο αίμα. Τα μη φυσιολογικά Β-λεμφοκύτταρα έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά με τη χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία (ΧΛΛ), έναν υποτύπο του λεμφώματος μη Hodgkin.
Το MBL θεωρείται μια προκαρκινική κατάσταση που μπορεί να μετατραπεί σε ΧΛΛ με την πάροδο του χρόνου. Ωστόσο, δεν θα αναπτύξουν ΧΛΛ όλοι με MBL.
Το MBL είναι πολύ σπάνιο σε άτομα κάτω των 40 ετών και ο κίνδυνος ανάπτυξης MBL αυξάνεται όσο μεγαλώνουμε.
Lifestyle
Σε αντίθεση με άλλους καρκίνους, υπάρχουν πολύ περιορισμένα στοιχεία που υποδηλώνουν ότι το λέμφωμα προκαλείται από επιλογές τρόπου ζωής. Ωστόσο, ορισμένες επιλογές (όπως κακή υγιεινή, σεξ χωρίς προστασία ή κοινή χρήση βελόνων) μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο εμφάνισης ορισμένων ιών και άλλων λοιμώξεων, ενώ άλλες (όπως η έλλειψη σωματικής άσκησης ή η κακή διατροφή) μπορεί να μειώσουν τη λειτουργία του ανοσοποιητικού σας. Αυτές οι λοιμώξεις ή η δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο ανάπτυξης λεμφώματος.
Η διατήρηση ενός υγιεινού τρόπου ζωής μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εμφάνισης λεμφώματος, αν και δεν υπάρχει καμία εγγύηση. Πολλοί άνθρωποι που έχουν διαγνωστεί με λέμφωμα ζουν πολύ υγιεινό τρόπο ζωής. Ωστόσο, παρόλο που οι επιλογές του τρόπου ζωής σας μπορεί να μην σας προστατεύουν πλήρως από το λέμφωμα, το να είστε κατά τα άλλα υγιείς εάν χρειαστεί να ξεκινήσετε θεραπεία, θα βοηθήσετε το σώμα σας να αντιμετωπίσει καλύτερα και να αναρρώσει πιο γρήγορα.
Μερικές υγιεινές επιλογές που πρέπει να λάβετε υπόψη περιλαμβάνουν:
- Μην ξεκινήσετε το κάπνισμα ή ζητήστε βοήθεια για να το κόψετε.
- Αποφύγετε τα παράνομα ναρκωτικά.
- Εάν χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε βελόνες για οποιονδήποτε λόγο, χρησιμοποιήστε τις μία φορά και βάλτε τις σε κατάλληλο δοχείο για να τις απορρίψετε. Μην μοιράζεστε βελόνες με άλλα άτομα.
- Εάν πίνετε αλκοόλ, πίνετε με μέτρο.
- Επιδιώξτε τουλάχιστον 30 λεπτά σωματικής άσκησης κάθε μέρα. Εάν η σωματική δραστηριότητα είναι δύσκολη για εσάς, επισκεφθείτε τον τοπικό γιατρό σας.
- Τρώτε μια υγιεινή διατροφή. Εάν χρειάζεστε βοήθεια με αυτό, ο τοπικός γιατρός σας μπορεί να σας παραπέμψει σε διαιτολόγο.
- Διασκεδάστε, αλλά να είστε ασφαλείς στη διαδικασία.
Χαρακτηριστικά
- Το λέμφωμα αναπτύσσεται όταν αλλαγές - που ονομάζονται επίσης μεταλλάξεις συμβαίνουν στα γονίδιά σας και επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσονται και λειτουργούν τα λεμφοκύτταρά σας.
- Επί του παρόντος δεν υπάρχουν γνωστές αιτίες για αυτήν την αλλαγή που οδηγεί σε λέμφωμα.
- Οι παράγοντες κινδύνου μπορεί να αυξήσουν τις πιθανότητες να εμφανίσετε λέμφωμα, αλλά το να έχετε έναν παράγοντα κινδύνου δεν σημαίνει ότι θα πάθετε λέμφωμα.
- Το να μην έχετε παράγοντα κινδύνου δεν σημαίνει ότι δεν θα πάθετε λέμφωμα.
- Το λέμφωμα δεν είναι καρκίνος «τρόπου ζωής» – δεν φαίνεται να προκαλείται από επιλογές τρόπου ζωής όπως άλλοι καρκίνοι.
