تشخیص لنفوم یا لوسمی لنفوسیتی مزمن (CLL) می تواند یک تجربه استرس زا و احساسی باشد. هیچ راه درست یا غلطی برای احساس پس از تشخیص وجود ندارد، اما دانستن اینکه تنها نیستید می تواند مفید باشد. این صفحه به برخی از سوالات و نگرانی های رایجی که ممکن است پس از تشخیص لنفوم ایجاد شود، می پردازد
بعد از تشخیص چه احساسی دارم؟
تشخیص لنفوم یا CLL اغلب برای بیمار، خانواده و عزیزانش ناراحت کننده و گیج کننده است. تجربه یک حالت شوک و ناباوری پس از تشخیص لنفوم یا CLL معمول است. احساس عصبانیت یا ناراحتی از اطرافیان یا حتی خودتان می تواند طبیعی باشد. بسیاری از مردم توصیف می کنند که در ابتدا از پزشکان، متخصصان یا پرستاران خود به دلیل عدم تشخیص زودهنگام بیماری خود عصبانی بودند. علاوه بر شوک و عصبانیت، سایر احساسات می توانند شامل سطوح بالای اضطراب، غم و اندوه و ترس در مورد اینکه چگونه تشخیص بر زندگی آنها تأثیر می گذارد.
پس از تشخیص اولیه لنفوم یا CLL، بیماران ممکن است با یک سری سوالات مهم روبرو شوند.
- تشخیص من به چه معناست؟
- درمان من چگونه خواهد بود؟
- پیش آگهی / چشم انداز / شانس زنده ماندن من چیست؟
- چگونه از خانواده ام حمایت کنم؟
- چه کسی از من حمایت خواهد کرد؟
بسیاری از مردم برای دریافت اطلاعات و پاسخ های بیشتر از اینترنت استفاده می کنند. در حالی که اینترنت می تواند منبع اطلاعات باشد، مقالات و منابع ممکن است:
- به شما مربوط نیست
- توسط منابع معتبر نوشته نشده است
- خواندن در این دوره مفید نیست
دانستن این نکته مفید است که در این مدت، سطح استرس ممکن است در بالاترین حد خود باشد، به خصوص زمانی که منتظر نتایج آزمایش، برنامه های درمانی یا قرار ملاقات های مشاوره عمیق تر هستید. استرس و اضطراب همچنین می تواند با علائم فیزیکی که اغلب با تشخیص لنفوم یا CLL همراه است، از جمله خستگی، کم انرژی و بی خوابی (مشکل در خواب) تشدید شود. برخی از نکات عملی برای مدیریت استرس و اضطراب در این دوران می تواند به شرح زیر باشد:
- با خانواده، دوستان یا عزیزان خود در مورد احساس خود صحبت کنید
- نوشتن یا یادداشت افکار و احساسات خود
- ورزش ملایم که بر تنظیم تنفس تمرکز دارد
- انتخاب غذای سالم و نوشیدن مقدار زیادی آب یا آب
- مصرف بیش از حد الکل را محدود کنید
- مدیتیشن و تمرین ذهن آگاهی
- صحبت با یک مشاور یا روانشناس
توجه به این نکته مهم است که هیچ جدول زمانی خاصی وجود ندارد که تجربه عاطفی شما باید از آن پیروی کند. برخی از افراد ممکن است فوراً تشخیص خود را پردازش کنند، برای برخی دیگر ممکن است بسیار بیشتر طول بکشد. با زمان کافی، اطلاعات کافی و پشتیبانی فراوان می توانید شروع به برنامه ریزی و آماده سازی برای فصل بعدی زندگی خود کنید.
پاسخ های عاطفی رایج
دریافت تشخیص لنفوم / CLL به طور طبیعی باعث ترکیبی از احساسات مختلف می شود. مردم اغلب احساس می کنند که در یک ترن هوایی عاطفی هستند، زیرا آنها احساسات مختلفی را در زمان های مختلف و با شدت های مختلف تجربه می کنند.
قبل از تلاش برای مدیریت هر واکنش احساسی، مهم است که اذعان کنید که هیچ پاسخی اشتباه یا نامناسب نیست و هرکسی حق دارد تجربه عاطفی خود را داشته باشد. هیچ راه درستی برای پردازش تشخیص لنفوم وجود ندارد. برخی از احساسات تجربه شده ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تسکین – گاهی اوقات افراد از دانستن اینکه تشخیصشان چیست، احساس آرامش می‌کنند، زیرا گاهی اوقات ممکن است پزشکان مدتی را برای تشخیص تشخیص دهند. یافتن پاسخ می تواند کمی آرامش باشد.
- شوک و ناباوری
- خشم
- اضطراب
- ترس
- درماندگی و از دست دادن کنترل
- گناه
- غمگینی
- کناره گیری و انزوا
شروع درمان چه حسی خواهد داشت؟
اگر قبلاً برای سرطان درمان نکرده اید، ورود به یک مرکز درمانی یا بیمارستان می تواند احساس غریبی و ناراحتی داشته باشد. به شدت تشویق می‌شوید که در روز اول، بدون توجه به اینکه چقدر احساس خوبی دارید، یک پشتیبان همراه خود بیاورید. همچنین تشویق می‌شوید وسایلی را که ممکن است حواس‌تان را پرت می‌کنند و باعث آرامش شما می‌شوند، بیاورید. برخی از افراد از آوردن مجلات، کتاب، سوزن بافتنی و پشم، بازی با ورق، آی پد یا هدفون برای گوش دادن به موسیقی یا تماشای یک برنامه تلویزیونی یا فیلم لذت می برند. تلویزیون ها اغلب در طبقه های درمانی نیز نصب می شوند.
اگر احساس می‌کنید که اضطراب شما با این حواس‌پرتی‌ها کاهش نمی‌یابد و در سطح بالایی از پریشانی قرار دارید، ممکن است برای شما مفید باشد که این موضوع را با پرستاران یا پزشک معالج خود در میان بگذارید، زیرا مصرف داروهای ضد اضطراب می‌تواند مفید باشد. در بعضی موارد.
برخی از افراد با شروع درمان و درک روال جدید خود، تجربه استرس و اضطراب در آنها اندکی کاهش می یابد. دانستن نام و چهره پرسنل بیمارستان نیز می تواند تجربه درمان را کمتر استرس زا کند.
توجه به این نکته ضروری است که همه افراد مبتلا به لنفوم یا CLL به درمان فوری نیاز ندارند. بسیاری از افراد مبتلا به لنفوم ناتوان (آهسته رشد) یا CLL اغلب ممکن است ماه ها یا حتی سال ها قبل از نیاز به درمان صبر کنند.
نکات عملی در مورد اینکه چگونه احساسات خود را در طول درمان مدیریت کنم؟
معمولاً، افراد سلامت عاطفی خود را در طول درمان به عنوان یک مسیر مواج توصیف می کنند که در آن احساس استرس و اضطراب ممکن است به طور متناوب افزایش یا کاهش یابد.
داروهایی که معمولاً با شیمی درمانی تجویز می شوند مانند استروئیدها می توانند تأثیر قابل توجهی بر خلق و خوی، عادات خواب و شکنندگی عاطفی شما داشته باشند. بسیاری از مردان و زنانی که از این داروها استفاده می کنند، سطوح بالایی از خشم، اضطراب، ترس و غم را در طول درمان گزارش می دهند. برخی از افراد ممکن است متوجه شوند که بیشتر گریه می کنند.
در طول درمان، داشتن یا ایجاد یک شبکه پشتیبانی شخصی از افراد می تواند مفید باشد. شبکه‌های پشتیبانی اغلب برای هر فرد متفاوت به نظر می‌رسند، اما معمولاً افرادی را درگیر می‌کنند که به روش‌های عاطفی یا عملی از شما حمایت می‌کنند. شبکه پشتیبانی شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- اعضای خانواده
- همسران یا والدین
- دوستان
- گروه های پشتیبانی – چه آنلاین و چه مبتنی بر جامعه
- سایر بیمارانی که ممکن است در طول درمان با آنها ملاقات کنید
- خدمات پشتیبانی خارجی مانند روانشناسان، مشاوران، مددکاران اجتماعی یا کارکنان مراقبت معنوی
- Lymphoma Australia یک گروه خصوصی آنلاین فیس بوک را مدیریت می کند: "Lymphoma Down Under": http://bit.ly/33tuwro
هنگامی که سطح بالایی از استرس و اضطراب را تجربه می کنید، تماس با اعضای شبکه پشتیبانی خود می تواند مفید باشد. چت با قهوه، قدم زدن در اطراف باغ یا رانندگی به سمت مغازه ها می تواند در مواقعی که در مضیقه هستید مفید باشد. اغلب، مردم می خواهند از شما حمایت کنند، اما کاملا مطمئن نیستند که چگونه. درخواست از دیگران برای کمک به حمل و نقل به قرار ملاقات، برخی نظافت های سبک خانه یا حتی درخواست از یک دوست برای پختن یک غذای گرم، می تواند گزینه های مفیدی باشد در حالی که احساس خوبی ندارید. سیستم‌های پشتیبانی آنلاین را می‌توان بر روی تلفن، آی‌پد، تبلت، لپ‌تاپ یا رایانه‌تان راه‌اندازی کرد تا شما را با آن‌هایی که در شبکه پشتیبانی‌تان هستند متصل کنند.
سایر نکات مفید برای مدیریت پریشانی عاطفی در طول درمان
- به خود اجازه دهید تا احساسات خود را در زمان بروز آنها تجربه کنید، از جمله گریه کردن
- علنا و صادقانه با دیگران درباره تجربه خود با افرادی که به آنها اعتماد دارید صحبت کنید
- در مورد نگرانی های عاطفی خود با پرستار، پزشک عمومی، تیم درمان صحبت کنید - به یاد داشته باشید که نیازهای عاطفی و ذهنی به اندازه نگرانی های فیزیکی شما مهم هستند.
- یادداشت روزانه یا دفترچه یادداشتی در طول درمان داشته باشید که عواطف، افکار و احساسات شما را هر روز ثبت کند
- تمرین مراقبه و ذهن آگاهی
- گوش دادن به نیازهای بدن برای خواب، غذا و ورزش
- ورزش تا جایی که ممکن است، حتی 5 تا 10 دقیقه در روز می تواند به میزان قابل توجهی سطح استرس را در طول درمان کاهش دهد.
هر فردی که تشخیص لنفوم یا CLL دریافت می کند، تجربه فیزیکی و احساسی منحصر به فردی دارد. چیزی که ممکن است استرس و اضطراب را برای یک نفر کاهش دهد، ممکن است برای فرد بعدی کارساز نباشد. اگر در هر مرحله از تجربه خود با سطوح قابل توجهی از استرس و اضطراب دست و پنجه نرم می کنید، لطفاً در تماس با آنها درنگ نکنید.
