Ik herinner me dat ik eind juni of begin juli 2021 pijn in mijn borst voelde. Ik herinner me oorspronkelijk dat ik dacht dat dit pijn was tijdens het sporten vanwege mijn strikte sportschoolregime, waarbij pijn op de borst en vermoeide spieren veel voorkomen. Ik herinner me dat mijn moeder, nadat ze over de pijn had geklaagd, me naar de dokter bracht en dat de dokter aanvankelijk de diagnose Costochondritis bij mij stelde, een aandoening die een ontsteking in de borstwand veroorzaakt.
Deze veronderstelling duurde enkele maanden, waarbij ik talloze uren doorbracht met het bijwonen van doktersafspraken, het praten met fysiotherapeuten en het slikken van pijnstillers om te proberen van de ondraaglijke pijn in mijn borst af te komen.
Met nog steeds geen geluk zou het enkele maanden later, eind september, duren voordat ik de eerste tekenen van kanker zou vertonen toen er een knobbel in mijn nek verscheen. Nadat deze moeder wist dat er iets ernstig mis was, bracht ze me naar de dokter waar ik talloze röntgenfoto's, scans en tests zou ondergaan om te proberen te zien of de knobbel in mijn nek kanker was.
Nadat de resultaten terugkwamen, werden onze vermoedens opnieuw bevestigd en op 3 september 27 zou bij mij officieel de diagnose stadium 2021 Hodgkin-lymfoom worden gesteld.
Toen ik voor het eerst werd gediagnosticeerd, heb ik veel verschillende emoties meegemaakt, waaronder woede, verrassing, ontkenning, angstgevoelens, verdriet, shock en over het algemeen gewoon ongeloof.
Zelfs tot op de dag van vandaag is het nog steeds moeilijk te geloven dat ik op 16-jarige leeftijd de diagnose kanker kreeg. Ik herinner me nog levendig dat het een paar dagen duurde voordat de ernst van de situatie zich manifesteerde. Ik herinner me nog de dag waarop het volledig begon. Het was gisteren, een week nadat bij mij lymfoom was vastgesteld. Ik werd onmiddellijk met spoed naar het ziekenhuis gebracht waar artsen autopsies en tests uitvoerden waarbij ze een deel van de tumor in mijn nek operatief moesten verwijderen, die vervolgens naar een laboratorium werd gestuurd om het subtype te identificeren van lymfoom.
Gelukkig identificeerden de resultaten van de autopsie het subtype van de tumor Hodgkin-lymfoom, nu onder normale omstandigheden gediagnosticeerd met elk type Men zou denken dat kanker geen enkel positief element bevat. Maar in dit geval heb ik was zo dankbaar dat ik de diagnose Hodgkin-lymfoom kreeg, omdat het betekende dat mijn kanker was behandelbaar, wat betekende dat ik een grotere kans op leven had.
ik denk zelfs Hoewel de situatie als geheel grotendeels tragisch was, denk ik toch dat er enkele positieve resultaten zijn kwam eruit.
Het is werkelijk waar om op zo’n jonge leeftijd met zulke ernstige gevolgen te worden geconfronteerd een voor altijd vernederende ervaring die aanzienlijke veranderingen in mijn algehele identiteit heeft aangebracht. Voordat ik de diagnose kanker kreeg, dacht ik altijd in de toekomende tijd over wat ik daarna ging doen op het gebied van school, carrière en alles. De dag dat ik begon met de behandeling, veranderde die mentaliteit voor altijd toen hij de mogelijkheid kreeg Als je in zo’n vroeg stadium van je leven overlijdt, leun je achterover en besteed je veel tijd aan nadenken op de beslissingen die je hebt genomen, de tijd die je op aarde hebt doorgebracht, de tijd die je daarin hebt doorgebracht met en de tijd die je nog hebt. Wanneer u met die omstandigheden wordt geconfronteerd, u stop onmiddellijk met leven in de toekomende tijd en begin je leven op dit moment te leven zoals jij weet nooit wanneer je leven ten einde komt.
Wanneer je echt begint te leven, je begint dingen te waarderen die zo klein lijken, bijvoorbeeld ik herinner me dat ik in het ziekenhuis zat en chemotherapie via mijn aderen kreeg toegediend Ik dacht dat ik me veel liever zorgen zou maken over het inleveren van een Engelse opdracht, in plaats van mijn eigen leven.
Tijdens mijn behandeling was de belangrijkste bron van ondersteuning die ik gebruikte de hotline voor lymfoomverpleegkundige. Dit heeft me enorm geholpen, aangezien kanker een enge en onzekere tijd is die een hoop zorgen en angst kan veroorzaken vanwege de algehele onvoorspelbaarheid en onzekerheid van de situatie.
Met de steun van verpleegster Lisa en Lymphoma Australia als geheel kon ik de zaken positief zien en kreeg ik duidelijkheid over zaken waar ik me zorgen over maakte, bijvoorbeeld naar de sportschool gaan. Ik herinner me dat ik me erg ongerust voelde omdat ik tijdens de chemotherapie niet naar de sportschool kon gaan en Lisa herinnerde me eraan dat dit slechts tijdelijk was en dat het leven weer normaal zou worden of, zo niet zelfs beter, nadat de behandeling voorbij was.
Dit motiveerde me en hield me op de been, en zorgde ervoor dat ik tijdens mijn behandeling 2 tot 3 keer per week trainde, hoe moe of vermoeid ik ook was. Toen ik een fotolijn had, trainde ik mijn onderlichaam, toen het eindelijk werd verwijderd, begon ik mijn bovenlichaam weer te trainen en mezelf tot het uiterste te drijven, zelfs op mijn fiets meer dan 5 km van mijn huis naar mijn vrienden, zelfs waarvan ik kan toegeven dat het waarschijnlijk was niet de veiligste dingen, maar ach!
Het is meer dan een jaar geleden nu sinds ik voor het eerst werd gediagnosticeerd en het gaat geweldig met mij. Ik heb begon jaar 12, waar ik van plan ben mijn studie af te ronden HSC en naar de universiteit gaan om Sports Business te studeren met hoge dromen om in te werken de NBA op een dag.
We zijn Henry zo dankbaar dat hij ons inzicht heeft gegeven in zo'n moeilijke tijd in zijn leven. Henry deelt moedig zijn verhaal om ons te helpen licht te laten schijnen op lymfoom in september tijdens de World Lymphoma Awareness Month.
Als u ons werk bij het helpen van patiënten zoals Henry wilt steunen, overweeg dan vandaag nog een donatie.
