Frank Hegerty
Frank is een voormalig Australisch roeier, nationaal kampioen en tweevoudig olympiër. Dit is zijn geduldige verhaal...
Zoals veel gepensioneerde atleten heb ik behoorlijk wat kwalen en verwondingen gehad toen ik me vertakte naar nieuwe sportieve bezigheden en leven. Mijn verlangen om mijn lichaam te pushen en mijn grenzen opnieuw te definiëren, is nooit gestopt. Een van de meest uitdagende dingen die ik ontdekte toen ik met pensioen ging, was het redden zonder de direct beschikbare medische ondersteuning waaraan ik gewend was geraakt.
Ik heb enorm veel geluk dat mijn vrouw arts is en de stem van de rede is geweest tijdens mijn pensionering - ze herinnerde me eraan dat trainen door de blessure heen het niet zou verhelpen en dat het negeren van pijn, of ze nu nieuw of oud zijn, contraproductief was. Ze hielp me in contact te komen met de juiste medische teams en spoorde me aan om een sterke relatie met een huisarts op te bouwen.
In de aanloop naar mijn diagnose had ik maandenlang rugpijn gehad als gevolg van een acute ringvormige scheur. Als onderdeel hiervan had ik nieuwe pijn in mijn knie gekregen. Naarmate de tijd vorderde, veranderde mijn kniepijn echter - het werd de overheersende plaats van pijn, erger 's nachts en soms onverbiddelijk.
Ik had dit zelf geregeld - het was COVID-lockdown, we waren naar een nieuw huis verhuisd, ik was van baan veranderd en ons derde kind was net geboren. Ik had geen tijd om naar de huisarts te gaan of prioriteit te geven aan mijn gezondheid. Ik had geen tijd om ziek te zijn. Op een dag raakte mijn knie opgezwollen, waardoor ik onderzoek moest ondergaan.
Op de vooravond van mijn verjaardag kreeg ik het moeilijkste nieuws: de pijn in mijn knie kwam niet uit mijn rug, noch een uitbarsting van een oude blessure, het was in feite een kankergezwel van 10 cm. Van daaruit kwam ik in een wervelwind van specialistische afspraken, scans en biopsieën. De volgende 10 dagen waren de langste dagen van mijn leven, terwijl ik wachtte om mijn lot te horen.
"Non-Hodgkin-lymfoom van het bot" - de woorden hingen in de lucht.
Er was mij verteld dat ik hierop moest hopen - dat lymfoom de best mogelijke uitkomst was.
Ik ben een week later begonnen met chemo en ben begonnen aan de weg naar kuur. Hoewel dit nooit het nieuws is dat je wilt horen, heb ik het geluk dat de kansen in mijn voordeel zijn, dat de kanker in een vroeg stadium werd opgemerkt en dat deze ziekte kan worden genezen.
Gedurende deze periode ben ik echt nederig en overweldigd door de liefde en steun die we hebben ontvangen. Tijdens het roeien hebben we het vaak over hoe krachtig onze sport is als ultieme teamsport en tijdens deze periode werd ik daar weer aan herinnerd: samen staan we altijd sterker. Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie voortdurende bemoedigende en steunende woorden. Mijn broer voltooide een run van 400 km in oktober 2020 en zamelde meer dan $ 10,000 in ter ere van mij om geld in te zamelen voor een liefdadigheidsinstelling voor lymfoom naar mijn keuze - Lymphoma Australia. Ik heb veel geluk dat ik een geweldige groep mensen in mijn hoek heb, en we hopen anderen te ondersteunen die deze reis doormaken en die misschien niet zoveel geluk hebben als ik.
Er zal een tijd komen om na te denken, maar op dit moment ben ik gefocust op mijn behandeling en mijn gezin. Ik wil mijn mederoeiers, familie en vrienden echter dringend verzoeken om waakzaam te blijven voor uw gezondheid. Onderneem stappen om probleempjes en kwalen te onderzoeken en bouw een relatie op met uw huisarts. We zijn niet altijd kogelvrij.
Frank Hegerty - Roeier Nummer 693
Lymphoma Australia is verheugd Frank te verwelkomen als ambassadeur voor ons goede doel. Frank krijgt in maart zijn benen voor lymfoom - en we moedigen je aan om met ons mee te doen!
Voor meer informatie en aanmelden - www.lymphoma.org.au/get-involved/legs-out-for-lymphoma
*Franks verhaal werd voor het eerst gedeeld in de Australian Rowing Team Alumni Newsletter, Easy Oar, oktober 2020.
