Begin maart 2023 kreeg ik de diagnose diffuus groot B-cellymfoom.
Drie weken vóór de diagnose onderging ik een ziekenhuisprocedure vanwege het thoracic outlet-syndroom, dat bloedstolsels in mijn rechterarm had veroorzaakt, resulterend in een ribresectie. Drie weken na mijn herstel ging het niet beter met mij, en op 6 maart werd ik extreem ziek en ik wist dat er iets mis was. Toevallig kwam mijn moeder langs en zag hoe slecht ik er uitzag en bracht me rechtstreeks naar de afdeling spoedeisende hulp van het Wollongong-ziekenhuis. Na een paar bloedonderzoeken en scans werd ik wakker en kreeg ik te horen dat ze dachten dat ik lymfoom had. Ik bracht nog drie weken door in het ziekenhuis en na drie biopsieën, en nadat ik Covid had opgelopen, stelden ze vast dat ik fase drie DLBCL had.
Terugkijkend had ik vóór de diagnose alle symptomen van kanker, maar ik herkende ze blindelings niet voor wat ze waren. Nachtelijk zweten, lethargie, spijsverteringsproblemen en gewichtsverlies waren mijn belangrijkste symptomen.
Ik kreeg mijn eerste chemokuur in het ziekenhuis voordat ik naar huis mocht. Vervolgens moest ik doorlopende chemotherapie ondergaan als poliklinische patiënt in de Illawarra-kankerkliniek in het Wollongong-ziekenhuis. Mijn behandeling bestond uit drie aaneengesloten dagen per twee weken, in totaal zes behandelingen. Ik liep zelf van en naar het ziekenhuis voor chemotherapie. Door de chemotherapie werd ik erg bloedarm, waardoor ik tijdens mijn behandeling vier bloedtransfusies nodig had.
Na ongeveer drie weken behandeling begon ik mijn haar te verliezen. Om de impact op mijn dochters, die 9 en 7 jaar oud zijn, te verzachten, liet ik ze mij helpen met het scheren van mijn haar. Ik bleef gedurende het hele proces positief en mentaal sterk, met slechts enkele momenten van zwakte. Mijn vrienden en familie waren een enorme steun tijdens mijn beproeving, en mijn collega's en de sportschoolgemeenschap zijn erin geslaagd een enorme $ 40 in te zamelen om mijn reis te ondersteunen, waar ik voor altijd dankbaar voor ben.
Mijn laatste PET-scan na de behandeling vertoonde tekenen dat het lymfoom mogelijk nog steeds aanwezig was, maar na nog een biopsie belde mijn geweldige dokter Professor Cartwright om me het goede nieuws te vertellen dat er geen lymfoom werd gedetecteerd in de verwijderde lymfeklier. Ik ben een behoorlijk stoere kerel, maar toen ik mijn dochters vertelde dat ik geen kanker meer heb, kreeg ik tranen in mijn ogen.
Ik zit nu in mijn herstelfase na de chemo; Ik ben weer aan het trainen en herstel van mijn gezondheid. Ik heb nog steeds dagen van overmatige vermoeidheid, maar dat verbetert week na week. Mijn volgende controle is in maart 2024.
Het advies dat ik zou geven aan iedereen bij wie onlangs de diagnose lymfoom is gesteld, is om sblijf positief en blijf sterk. Steun op uw supportteam wanneer dat nodig is, maar ga de uitdaging frontaal aan. Het is een zware pil om te slikken als je te horen krijgt dat je kanker hebt, maar je kunt niet met je vingers klikken om de ziekte te laten verdwijnen, dus je moet vechten en ik geloof echt dat jouw mentaliteit 95% van de strijd is.
Ik heb geweldige correspondentie gehad met Lymphoma Australia via sociale media. Toen mij werd gevraagd om mijn verhaal te delen, dacht ik dat als ik een groter bewustzijn over lymfoom kon creëren en op zijn minst één persoon kon helpen of inspireren om sterk te blijven in hun strijd met de Big C, dit het minste was wat ik kon doen!
Ty heeft een geweldige video gemaakt die diepgaand ingaat op zijn lymfoomtraject en zich richt op de tekenen en symptomen die hij aanvankelijk over het hoofd had gezien. Een aanrader!
