Na początku marca 2023 roku zdiagnozowano u mnie chłoniaka rozlanego z dużych komórek B.
Trzy tygodnie przed diagnozą przeszedłem zabieg szpitalny z powodu zespołu górnego otworu klatki piersiowej, który spowodował zakrzepy krwi w prawym ramieniu, co zakończyło się operacją resekcji żeber. Po trzech tygodniach rekonwalescencji moja sytuacja nie poprawiała się, a 6 marca poważnie zachorowałem i wiedziałem, że coś jest nie tak. Przez przypadek wpadła do mnie moja mama, zobaczyła, jak źle wyglądam, i zabrała mnie prosto na oddział ratunkowy szpitala Wollongong. Po kilku badaniach krwi i skanach obudziłem się i poinformowano mnie, że podejrzewają, że mam chłoniaka. Spędziłem kolejne trzy tygodnie w szpitalu i po trzech biopsjach, a także wykryciu Covida, stwierdzono, że mam DLBCL trzeciego stopnia.
Patrząc wstecz, miałem wszystkie objawy raka jeszcze przed diagnozą, ale ślepo nie rozpoznawałem ich takimi, jakie były. Moimi głównymi objawami były nocne poty, letarg, problemy z trawieniem i utrata wagi.
Pierwszą chemię przeszłam w szpitalu, zanim zostałam wypisana do domu. Następnie musiałem przejść ciągłą chemię jako pacjent ambulatoryjny w klinice onkologicznej w Illawarra w szpitalu Wollongong. Moje leczenie składało się z trzech kolejnych dni co dwa tygodnie, w sumie sześć zabiegów. Sama chodziłam do i ze szpitala na chemioterapię. Chemioterapia spowodowała u mnie poważną anemię, przez co w trakcie leczenia potrzebowałem czterech transfuzji krwi.
Po około trzech tygodniach leczenia zacząłem tracić włosy, więc aby złagodzić wpływ tej kuracji na moje córki, które mają 9 i 7 lat, poprosiłem ich o pomoc w goleniu włosów. Przez cały proces pozostawałem pozytywny i silny psychicznie, mając tylko kilka chwil słabości. Moi przyjaciele i rodzina okazali ogromne wsparcie w mojej trudnej sytuacji, a moim kolegom z pracy i społeczności siłowni udało się zebrać ogromną sumę 40 000 dolarów, aby pomóc mi w mojej podróży, za co jestem dozgonnie wdzięczny.
Moje ostatnie badanie PET po leczeniu wykazało oznaki wskazujące, że chłoniak może nadal być obecny, ale po kolejnej biopsji zadzwonił do mnie mój niesamowity profesor Cartwright, aby przekazać mi wspaniałą wiadomość, że w usuniętym węźle chłonnym nie wykryto chłoniaka. Jestem dość twardym facetem, ale powiedzenie córkom, że nie mam już raka, sprawiło, że zakręciła mi się łza w oku.
Jestem teraz w fazie zdrowienia po chemii; Wracam do treningów i odbudowuję swoje zdrowie. Nadal mam dni nadmiernego zmęczenia, ale sytuacja poprawia się z tygodnia na tydzień. Następną kontrolę mam w marcu 2024.
Rada, którą dałabym każdemu, u kogo niedawno zdiagnozowano chłoniaka, brzmi:bądź pozytywny i bądź silny. Kiedy zajdzie taka potrzeba, możesz polegać na swoim zespole wsparcia, ale stawiaj czoła wyzwaniom odważnie. To trudna do przełknięcia pigułka, gdy dowiadujesz się, że masz raka, ale nie możesz pstryknąć palcami i sprawić, że choroba zniknie, więc musisz walczyć i naprawdę wierzę, że Twoje nastawienie to 95% sukcesu.
Mam świetną korespondencję z Lymphoma Australia za pośrednictwem mediów społecznościowych. Kiedy poproszono mnie o podzielenie się moją historią, pomyślałem, że jeśli mógłbym zwiększyć świadomość na temat chłoniaka i przynajmniej pomóc lub zainspirować jedną osobę, aby pozostała silna w walce z Wielkim C, to przynajmniej tyle mogę zrobić!
Ty stworzył niesamowity film, który szczegółowo opisuje jego podróż z chłoniakiem i skupia się na oznakach i objawach, które początkowo przeoczył. Trzeba oglądać!
